táohuāyuánjì（jìn·táoqián）《桃花源记》（晋·陶潜）jìntàiyuánzhōng，wǔlíngrénbǔyúwéiyè。yuánxīháng，wànglùzhīyuǎnjìn。晋太元中武陵人捕鱼为业。缘溪行忘路之远近。hūféngtáohuālín，jiáànshùbǎibù，zhōngwúzáshù，忽逢桃花林，夹岸数百步，中无杂树，fāngcǎoxiānměi，luòyīngbīnfēn，yúrénshènyìzhī。芳草鲜美落英缤纷，渔人甚异之。fùqiánháng，yùqióngqílín。复前行欲穷其林。línjìnshuǐyuán，biàndéyīshān，shānyǒuxiǎokǒu，fǎngfóruòyǒuguāng。林尽水源便得一山，山有小口，仿佛若有光。biànshěchuán，cóngkǒurù。chūjíxiá，cáitōngrén。便舍船从口入。初极狭才通。